Dit najaar heb ik twee videoclips gemaakt voor twee nummers van het nieuwe album van ZEA (Arnold de Boer) We Are Still Each Other’s Only Hope.
Bij het luisteren naar de plaat kwam een stroom van ideeën los, waarvan er twee zich zo onvermijdelijk opdrongen dat ik niet kon kiezen welke het moest worden.
Kortom, ik heb ze allebei gemaakt.
Burial Salt is een hartverscheurend lied over een noodlottig ongeval, in de vorm van een voorgelezen tekst.
Ik wilde iets proberen met 'animatie' en 'schrijven' en maakte een voorbeeldvideo waarin ik wat abstracte letters schreef en ook wat tekende, om voor de animatie te gebruiken.
Ik had alleen nog geen idee, en even iets uitproberen in animatie is meteen een heleboel werk. Ik zette toen de video zelf eens onder de muziek om te kijken wat er gebeurde.
Eerst nog niets, maar toen ik het ook nog eens vertraagde en het tekenritme samenviel met de muziek, kreeg ik kippenvel.
Ik weet natuurlijk niet of het op anderen ook zo'n indruk maakt, maar voor mij gold het als dat onvermijdelijk opdringen waar ik het hierboven over had.
Op hoeveel manieren stort de mensheid zichzelf in de afgrond, verzin er minstens tien was wat ik dacht bij de titel Alas for Mankind.
Toen ik later het nummer weer eens terugluisterde, bleek het veel korter dan ik dacht. Hoe krijg ik dat allemaal in 44 seconden! Allemaal tegelijk stelde Arnold voor. Zodoende.
Het leek me al een leuk idee om uit te voeren, maar het werd een echt onvermijdelijk opdringen vanwege het absurde gegeven dat het in 44 seconden moest passen. Ik wou wel eens zien of dat ging lukken!
Er komt dus van alles veelal tegelijkertijd langs, en in een rap tempo, wat wel past bij de manier waarop we aan onze eigen ondergang werken. Meer dan één keer kijken/luisteren raad ik aan. Als je’m leuk vindt dan hè.